looking dashing

Ég og púki rúntuðum upp í Borgó í gær til að fríska aðeins upp á okkur, hann var kominn með þennan myndarlega Tinna lokk bein ofaná hvirfilinn sem vildi þó nokkuð taka upp á því að breita sér í krullu, og þar sem gaurinn er glærhærður þá virtist hann vera nærri sköllóttur með eina litla krullu....rosa sætt, en fór alveg með karlmenskuna í pabbanum ;) þannig að krullan fékk að fjúka og skartar gaurinn þessari líka myndarlegu herra klyppingu núna.

og ekki er mamman síðri (reyndar ekki með herraklyppingu) en fékk nokkrar strípur í hárið og lit á brýrnar þannig að maður er víst ekki lengur eins og hrá pönnukaka í framan.

Svo fengum við auðvitað að borða, alltaf góður matur í sveitinni, en sérstaklega góður í gær (pabbi þú gleymdir að sýna mér dolluna með karrýinu, verð bara að fá niðurritaða uppskrift á þessu).

En að allt öðrum málum, ég er alveg klár á því að ég gæti aldrei nokkurtíman starfað sem dagmamma. Ekki nóg með það að maður er með fimm stykki krakka sem eru ekki einusinni farin að tala og eiga þar af leiðandi töluvert erfitt með að tjá sig heldur en annars, þá er málið oftast þannig að ef eitt verður veikt þá vilja hin oft fylgja. Þannig var það í dag þegar ég kom til að sækja engilinn minn, af þessum fimm börnum sem eru í pössun hjá henni þá voru fjögur með niðurgang...manni bara sortnaði fyrir augum, grey manneskjan búin að standa í bleyjuskiptingum allan daginn og búin að fá að njóta þessa líka svakalega góða ilms....I rest my case....dagmamma verð ég aldrei.